Jabłka z Polski
Żaden owoc nie ma tak starej tradycji jak jabłko. Żaden też nie ma tak jednoznacznego i zrozumiałego w kulturze chrześcijańskiej wydźwięku erotycznego. Symbol utraconego raju, grzechu pierworodnego, czegoś kuszącego i zakazanego. Jak głosi pewna legenda zakazany owoc utkwił Adamowi w gardle; tracąc raj zyskał… „jabłko Adama”, charakterystyczną grdykę występującą u mężczyzn.
Pektyny zawarte w jabłkach sprzyjają obniżeniu poziomu cukru we krwi u chorych na cukrzycę. Jabłka w codziennym menu znacznie zwiększają szansę na dłuższe i zdrowsze życie. Najzdrowsze są jadane ze skórką. Jabłka zawierają mniej witaminy C (7 mg w 10 dag) niż cytrusy czy truskawki, ale już dwa jabłka dostarczają ok. 30 proc. dziennego zapotrzebowania organizmu na tę witaminę. Spożywane codziennie mogą stanowić istotne jej źródło. Najwięcej witaminy C znajduje się w skórce i tuż pod nią Spośród składników mineralnych jedynie potas występuje w nich w znaczących ilościach (100 mg w 10 dag), niewiele jest wapnia, żelaza, magnezu, cynku, miedzi i manganu. Jednak już te nieznaczne ilości minerałów sprawiają, że jabłka są pomocne w utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Poza tym znakomicie gaszą pragnienie, gdyż w 64 proc. składają się z wody. Duża zawartość błonnika w tych owocach sprawia, że szybko dają uczucie sytości, tak pożądane przy odchudzaniu się i utrzymaniu szczupłej figury. Ponadto błonnik (1,5 g w 10 dag) pobudza procesy przemiany materii.
Jabłka zawierają minimalne ilości białka i tłuszczu oraz blisko 9 proc. węglowodanów, głównie fruktozy, są więc stosunkowo niskokaloryczne – 10 dag to ok. 40 kcal. Dwa jabłka dostarczają ok. 100 kcal, czyli tyle ile jeden nadziewany wafelek.
Jabłka można spożywać zarówno w postaci surowej, jak również pod postacią soków, kompotów, wina, dżemów, galaretek lub jako składniki wielu surówek i potraw, zwłaszcza na ciepło.
